ปมด้อย
ตนเอง พยายามที่จะดิ้นรน เพื่อที่จะเอาความสุขมาเป็นของตน
โดยไม่มองสายตาและความรู้สึกของคนที่อยู่รอบตน ทุกคนอยากมี
ชีวิตครอบครัวที่สมบูรณ์ ไม่เป็นครอบครัวที่พิการ หรือ บ้านแตก
ทำให้ชีวิตมีปมด้อย ดิ้นรน ไขว่คว้าหาความรักจาก พ่อ แม่ ที่จาก
ไปอยู่กินกับคนรักใหม่ โดยที่ตนอยู่กับ พ่อ หรือ แม่ หรือ กับญาติ หรือ กับผู้ใหญ่ที่ท่านให้
การอุปการะเลี้ยงดู ให้ได้รับการศึกษา ให้ความรัก ความเมตตา
แต่ตนกลับสร้างปมขึ้นมา ว่าตนเป็นสิ่งที่ครอบครัวไม่ต้องการ ไม่รัก ไม่มาสนใจ จึงพยายาม
ที่จะทำให้ตนเสื่อมเสียเพื่อที่จะให้ผู้ใหญ่ หันมาสนใจตน รักตน และเห็นว่าตนมีความสำคัญ
อย่าทอดทิ้งตน แต่ตนลืมคิดไปว่า ทำไม ผู้ใหญ่ต้องทำอย่างนั้น ผู้ใหญ่มีปัญญาอะไร ถึงต้อง
ทอดทิ้งตน ปมด้อยของคนมีปัญหาส่วนใหญ่ก็จะเดินไปในทางที่พ่อแม่ของตนได้เดินทางผ่านมาแล้ว
และถึงวันนั้นตนก็เข้าใจในปัญหาที่ตนอาจจะต้องทอดทิ้งลูกของตนไว้กับญาติผู้ใหญ่ หรือ กับสามี
หรือ ภรรยาของตนแล้วแต่กรณี
เพราะคนส่วนใหญ่ใช้อารมณ์และความพอใจของตนเป็นที่ตั้ง ทำให้ครอบครัวเกิดปัญหา
ทำให้ตนเกิดปัญหาชีวิตไม่มีความเป็นปกติสุข ทุกข์ทรมาน ในการดำเนินชีวิตและหน้าที่การงาน
หรือ อาจคิดทำลายชีวิตเพื่อให้หลุดพ้นจากความทุกข์ทรมาน
ถ้าตนมองดูสายตาและความรู้สึกของคนรอบตัวของตน ตนอาจเข้าใจพวกเขาบ้าง ไม่คิดแต่
จะทำเพื่อความพอใจ หรือ เอาชนะ หรือ ให้ผู้อื่นเจ็บดั่งที่ตนเจ็บและทรมาน
ครอบครัวขาดความรัก ความเข้าใจ ตนขาดสติ ให้เวลาตน คิด อย่าให้เวลาตนทำตามความพอใจ
มากเกินไปจนทำให้ตนไม่มีเวลาคิด ชีวิตตนจะไม่ต้องจมลึกลงไปกว่าเดิม ไม่ตกเป็นเหยื่อของผู้ไม่มี
ความหวังดีกับตน มองคนที่มีความหวังดีกับตนด้วยความเข้าใจและเป็นมิตร เป็นคนดี ตั้งใจศึกษา
เล่าเรียน ทำงานที่ดีที่สุจริต เอาความผิดพลาดของผู้ใหญ่มาเป็นบทเรียนตนจะได้ ไม่ต้อง
เดินตามรอยที่ท่านได้เดินผ่านมาแล้ว ปมด้อยอยู่ที่ใจของตนเก็บมาคิดและตอกย้ำให้ตนเดิน
ในทางที่เสื่อม ต้องเอาชนะความคิดชั่วร้ายนั้นเพราะมันไม่รักเรามันพยายามทำให้เราทนทุกข์
ทรมานมานานแสนนาน ความคิดเรื่องปมด้อยเปรียบเหมือนเราคบคนชั่วเป็นมิตร
ตนต้องมองตัวของตนก่อนว่า เวลาทำอะไรใช้อารมณ์ ก่อน หรือใช้ความคิดก่อน ครอบครัว
ทรมานเรา หรือ อารมณ์ทรมานเรา
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น