พุทธญาณ

     ลูก  คือ  ทายาทที่พ่อแม่เป็นผู้ให้กำเนิด  เป็นแก้วตาดวงใจของ พ่อแม่  บางคนไม่มีลูกของตนแต่ได้รับเด็กมาอุปการะเลี้ยงดูเหมือน ดังลูกที่ตนได้ให้กำเนิด มีความรักและความห่วงใย มีความปราถนาดี ต่อลูกของตน     ความรักที่พ่อแม่มีให้ลูกมีมาก  แต่อย่าให้มากเกินไปจนลูก คิดว่าตน อยากได้อะไรตนต้องได้เสมอ จนลูกลืมรักพ่อแม่ เพราะเป็นแต่เรียกร้อง เป็นแต่ผู้ได้ ไม่เคยเป็นผู้ให้ ไม่ว่าจะเป็นความรัก ความห่วงใย หรือ ความเกรงใจต่อพ่อแม่  ไม่เคยคิดว่าพ่อแม่จะ เสียใจ  น้อยใจ  ทุกข์ใจ ขอให้ตนได้ในสิ่งที่ตนพอใจ หรือ  ในสิ่งที่ตนต้องการตนต้องการ     พ่อแม่ควรมอบความรัก และ ความปราถนาดี ให้ลูกและคอยสังเกต  พฤติกรรม  และ ความประพฤติ ของลูก  อย่าให้ลูกเรียกร้องมากเกินไปจนลูกลืมไปว่าตนเป็นเด็กที่ควรให้ความเคารพผู้ใหญ่  และ ควรให้ความรักและความเคารพพ่อแม่ และ ญาติผู้ใหญ่    พ่อแม่ ควรอบรมกิริยามารยาทให้ลูกด้วย เพื่อที่จะให้ผู้อื่นรักลูกของตนด้วย  ไม่ใช่ ตนรักลูกของตน ก็พอแล้ว  ตนจะตามใจลูกของตน เห็นลูกมีความสุขตนก็มีความสุขแล้ว    พ่อแม่จะมาเสียใจ หรือ บ่นว่า ชาติก่อนทำบุญไว้ไม่ดี ถึง