พุทธญาณ

      อุทยาน   คือ   สวนอันเป็นสถานที่รื่นรมย์   เป็นที่พักผ่อนหย่อนใจ คลายเครียด   และควรเป็นสถานที่ ที่มีความปลอดภัยจาก คนร้าย มี ต้นไม้  และ  ดอกไม้      ต้นไม้ดอกหลายชนิดที่  คน  หรือ   เด็กรุ่นใหม่ไม่รู้จัก  ไม่เคยเห็น  เช่น ต้นกรรณิการ์   , ต้นจำปา   , ต้นจำปี   , ต้นมณฑา   , ต้นลำดวน   , ต้นประดู่   , ต้นประยงค์   , ต้นพวงทอง ต้นยี่หุบ   , ต้นมะลิวัลย์   , ต้นสารภี  ,  ต้นอังกาบ  ,  ต้นซ่อนกลิ่น  ,  ต้นราตรี  ,  ต้นกระดังงา  , ต้นพวงชมพู  ,  ต้นนมแมว  ,  ต้นพะยอม  ,  ต้นชงโค  ,  ต้นสายหยุด  ,ต้นรสสุคนธ์  ,  ต้นจันทร์กะพ้อ ต้นบุนนาค  ,  ต้นชบา  ,  ต้นพู่ระหง  ,  ต้นนางแย้ม  ,  ต้นเล็บมือนาง  ,  ต้นอัญชัน  ,  ต้นสร้อยทอง  , ต้นบานชื่น  ,  ต้นดาวกระจาย  ,  ต้นดาวเรือง  ,  ต้นหงอกไก่  ,  ต้นบานไม่รู้โรย  ,  ต้นผกากรอง  , ต้นชวนชม  ,  ต้นพิกุล  ,  ต้นเฟื่องฟ้า  ,  ต้นผีเสื้อ  ,  ต้นพุทธชาด  ,  ต้นพุทธรักษา  ,  ต้นดอกแก้ว ต้นบานบุรี  ,  ต้นพลับพลึง ( วิรงรอง )  ,  ต้นลั่นทม ( ลีลาวดี )  ,  ต้นโมก  ,  ต้นเบญจมาศ  , ต้นกุหลาบ  ,  ต้นขจร  ,  ต้นพุด  ,  ต้นพุดซ้อ

      ริษยา   เป็นคำที่ทุกคนได้ยิน  ได้ฟัง  หรือ  รู้จัก  มาบ้างแล้ว ริษยา  คือ  ความชิงชัง  หรือ  ความคิดทำการขัดขวาง  หรือ ความไม่อยากให้ผู้อื่นได้ดี        ส่วนมากมักเป็นคนที่ไม่ดี  เป็นผู้ที่ชอบใช้ความริษยาทำร้าย ทำลายคนดีเพื่อตนจะได้ครอบครอง  คนที่ตนรัก  ทรัพย์สมบัติ ที่ตนต้องการ  หรืออื่นๆ        ความริษยา  ที่มีความชิงชัง และเกลียดชัง  จะทำให้คนผู้นั้น คิด และ ลงมือทำการร้ายได้ เพาะคนผู้นั้นเต็มไปด้วยความอาฆาต  พยาบาท  คิดปองร้าย  อยากให้ผู้ที่ตนริษยา  ตาย  หรือ  พินาศ เพื่อตนจะได้มีความสุข  ความสบาย  ในสิ่งที่ตนปรารถนา            ถ้าในสังคมใด  มีคนเช่นนี้อยู่    ในสังคมนั้นก็จะมีความทุกข์  ทั้งผู้ริษยา  และผู้ที่ถูกริษยา ผู้ริษยาเป็นผู้อยากได้ในสิ่งที่ไม่ใช่ของตน  ไม่ว่า  ของนั้น  จะเป็น  สิ่งมีชีวิต  เช่น ตนที่ตนรัก  หรือ  จะ เป็นสิ่งที่ไม่มีชีวิต     คนผู้นั้น  หรือ คนกลุ่มนั้น  จะสร้างความเดือดร้อนให้แก่คนในสังคมนั้นๆ        ไฟริษยาแผดเผาให้ร้อนรุ่ม  บางครั้ง  คนผู้นั้นใช้ความริษยาสำเร็จได้มาในสิ่งที่ตนต้องการ ทำให้ตนสุขกาย  สบายใจ  แต่ไฟริษ

     ผู้ที่มีความห่วงใย  คือ  ผู้ที่มีความผูกพันอยู่   หรือ  มีความพะวงใจ อยู่ส่วนมากกับ  บุคคล อาทิเช่น  บุพการี  หมายถึง  ผู้ที่เคยอุปการะ ตนมาก่อน คือ บิดามารดา  หรือ  ญาติผู้ใหญ่  รวมทั้งบุคคลที่ไม่ใช่ ญาติแต่ท่านเป็นผู้อุปการะตนให้มีคุณภาพชีวิต  มีความเป็นอยู่ที่ดี ขึ้นอบรมเลี้ยงดูด้วยความรัก และห่วงใย  และปรารถนาให้ตนเป็นคนดี มีอาชีพที่ดี  มีความสุชสบาย  มีชีวิตครอบครัวที่ดี  นี้คือความห่วงใยของผู้ที่อุปการะตน     ในความห่วงใยมีทั้ง  ความรัก  ความเมตตา  ความทุกข์และความวิตกกังวล  ความรู้สึกของท่าน  ตนจะ รับรู้และเข้าใจได้อย่างลึกซึ้ง  ด้วยตนเอง เมื่อตนมีความห่วงใยเกิดขึ้นกับ  บุคคลที่ตนรักและผูกพัน  ไม่ ว่า  บุคคลนั้นจะเป็นใคร      ความห่วงใยของผู้ใหญ่ท่านเป็นผู้ให้  คือ  ให้ ความรัก  ให้การศึกษา  ให้ทรัพย์สมบัติ  ให้การอบรม ให้ตนเป็นคนดี  ให้ความปกป้องคุ้มครอง      ความห่วงใยของผู้ถูกอุปการะ  คือ  ให้ความรัก   ให้ความผูกพัน   ให้ความกตัญญู  และให้ความสุข กายสบายใจ   ให้การดูแลท่านในยามป่วยไข้    ให้กำลังใจ    ให้การเลี้ยงดูท่านเป็นเพื่อนท่าน ไม่ทอด