พุทธญาณ

    วันเกิดทุกท่านคงเคยได้จัดงานวันเกิด  ตัดเค้กวันเกิด  ได้รับคำ อวยพรในวันเกิด  ได้รับของขวัญวันเกิด  ได้อยู่ในหมู่เพื่อนสนิท เป็นวันที่มีความสุขที่สุด  และอีกหลายท่านคงไม่เคยมี  อาจคิดหรือ ไม่คิด  ดีใจ  หรือ เสียใจ  หรือรู้สึกเฉยๆที่ไม่มีการจัดงานในวันเกิด    แต่ไม่ว่าจะ  ดีใจ  หรือ  เสียใจ  หรือ  เฉยๆ  แต่วันเกิดในวันนี้ของ แต่ละท่าน  เป็นวันแห่งความเป็น หรือ ความตาย  ของอีกชีวิตหนึ่ง  ที่ได้ให้กำเนิดชีวิตท่านได้ลืมตา ดูโลก  ท่านควรหันไปมองผู้ให้กำเนิดผู้นี้บ้าง  คนผู้นี้อาจไม่ดีที่สุดในโลก  อาจไม่ถูกใจ  อาจไม่รักเรา เหมือนครอบครัวอื่นๆที่เขามีความสุขกาย  สุขใจ  แต่คนผู้นี้ก็ให้ได้เท่าที่เขามีความรู้  ความสามารถ ที่จะให้ลูกของเขาได้เท่านี้   แต่ ท่านอาจมีความรู้   ความสามารถ  มีเงิน   ที่จะมอบ   ความรัก  ความสุข หรือ ของขวัญให้แก่คนผู้นี้ได้  ในวันครบรอบวันเกิดของท่าน  ที่ท่านจะได้แสดง  ความรัก ความเอาใจใส่ ต่อคนผู้นี้ที่ทุกท่านเรียกว่า  "  แม่  "  ที่หลายท่านได้ห่างเหินจากแม่ไป  เพราะ  หน้าที่  การงาน  หรือ เพราะมีครอบครัว  หรือ ไปศึกษาเล่าเรียน  

    น้ำใจเป็นสิ่งที่มีค่าแต่ไม่มีราคา   ในสังคมปัจจุบันสิ่งที่ทุกคน ต้องการนอกเหนือจากทรัพย์สินเงินทองแล้วก็คือ น้ำใจ ที่ควรจะมีไว้เมตตาเพื่อมนุษย์ผู้ทุกข์ยาก   ลำบาก  เพื่อให้พวกเค้า ได้มีชีวิตรอด  คนที่มีฐานะดีกว่า  ต้องสังเกตผู้ที่มาขอความช่วยเหลือ อาจจะขอทำงาน  ถ้าผู้ที่เป็นนายจ้างได้พิจารณาแล้วว่าคนผู้นั้น เป็นคนดี  ไว้ใจได้  และสังเกตเห็นว่า  ลูกจ้างลำบากยากจน ก็ควรมอบน้ำใจให้แก่ลูกจ้างของตน เพื่อเค้าจะได้ทำงานให้เราได้นานๆ   คนดีหายาก  ควรให้ความช่วยเหลือเพื่อเค้าจะได้ซาบซึ้งที่เค้า ลำบากตกยากก็มีผู้ยื่นมือเข้ามาให้ความช่วยเหลือ     ผู้ที่เป็นนายจ้างไม่ควรใช้คำพูดที่ทำให้ลูกจ้างรู้สึกน้อยใจ    ผู้ที่เป็นพ่อแม่ก็ไม่ควรใช้คำพูดเหมือน เป็นคนอื่นเวลาลูกผิดพลาดในชีวิต  เพราะทุกคนในครอบครัวล้วนเสียใจไปคนละแบบกัน  น้ำใจเป็นสิ่งที่ หยิบยื่นให้กันยากมากตอนที่อารมณ์ออกมาแสดงบทบาท  แต่ละคนควรแยกออกไปหาที่สงบจิตใจ เพื่อให้ความมีน้ำใจได้แสดงบทบาท  ความรักความเมตตาจะช่วยให้ทุกคนมีความสุข    น้ำใจ  มีในทุกคนเพียงแต่บางคนไม่ใช้   ชอบใช่้อารมณ์มากกว่า  คงเป็นเพราะตกเป็น

    ความสุข  คือ  สิ่งที่ทุกชีวิตปรารถนา  แต่คนส่วนใหญ่มักไม่เข้าใจ ตนเอง  พยายามที่จะดิ้นรน เพื่อที่จะเอาความสุขมาเป็นของตน โดยไม่มองสายตาและความรู้สึกของคนที่อยู่รอบตน  ทุกคนอยากมี ชีวิตครอบครัวที่สมบูรณ์  ไม่เป็นครอบครัวที่พิการ หรือ บ้านแตก ทำให้ชีวิตมีปมด้อย  ดิ้นรน  ไขว่คว้าหาความรักจาก พ่อ  แม่  ที่จาก ไปอยู่กินกับคนรักใหม่  โดยที่ตนอยู่กับ  พ่อ  หรือ แม่  หรือ  กับญาติ  หรือ กับผู้ใหญ่ที่ท่านให้ การอุปการะเลี้ยงดู  ให้ได้รับการศึกษา  ให้ความรัก  ความเมตตา     แต่ตนกลับสร้างปมขึ้นมา  ว่าตนเป็นสิ่งที่ครอบครัวไม่ต้องการ   ไม่รัก  ไม่มาสนใจ  จึงพยายาม ที่จะทำให้ตนเสื่อมเสียเพื่อที่จะให้ผู้ใหญ่  หันมาสนใจตน รักตน และเห็นว่าตนมีความสำคัญ อย่าทอดทิ้งตน  แต่ตนลืมคิดไปว่า   ทำไม  ผู้ใหญ่ต้องทำอย่างนั้น  ผู้ใหญ่มีปัญญาอะไร  ถึงต้อง ทอดทิ้งตน  ปมด้อยของคนมีปัญหาส่วนใหญ่ก็จะเดินไปในทางที่พ่อแม่ของตนได้เดินทางผ่านมาแล้ว และถึงวันนั้นตนก็เข้าใจในปัญหาที่ตนอาจจะต้องทอดทิ้งลูกของตนไว้กับญาติผู้ใหญ่  หรือ  กับสามี หรือ ภรรยาของตนแล้วแต่กรณี    เพราะคนส่วนใหญ่ใช้อารมณ