ห่วงใย

     ผู้ที่มีความห่วงใย  คือ  ผู้ที่มีความผูกพันอยู่   หรือ  มีความพะวงใจ

อยู่ส่วนมากกับ  บุคคล อาทิเช่น  บุพการี  หมายถึง  ผู้ที่เคยอุปการะ

ตนมาก่อน คือ บิดามารดา  หรือ  ญาติผู้ใหญ่  รวมทั้งบุคคลที่ไม่ใช่

ญาติแต่ท่านเป็นผู้อุปการะตนให้มีคุณภาพชีวิต  มีความเป็นอยู่ที่ดี

ขึ้นอบรมเลี้ยงดูด้วยความรัก และห่วงใย  และปรารถนาให้ตนเป็นคนดี

มีอาชีพที่ดี  มีความสุชสบาย  มีชีวิตครอบครัวที่ดี  นี้คือความห่วงใยของผู้ที่อุปการะตน

    ในความห่วงใยมีทั้ง  ความรัก  ความเมตตา  ความทุกข์และความวิตกกังวล  ความรู้สึกของท่าน  ตนจะ

รับรู้และเข้าใจได้อย่างลึกซึ้ง  ด้วยตนเอง เมื่อตนมีความห่วงใยเกิดขึ้นกับ  บุคคลที่ตนรักและผูกพัน  ไม่

ว่า  บุคคลนั้นจะเป็นใคร

     ความห่วงใยของผู้ใหญ่ท่านเป็นผู้ให้  คือ  ให้ ความรัก  ให้การศึกษา  ให้ทรัพย์สมบัติ  ให้การอบรม

ให้ตนเป็นคนดี  ให้ความปกป้องคุ้มครอง

     ความห่วงใยของผู้ถูกอุปการะ  คือ  ให้ความรัก   ให้ความผูกพัน   ให้ความกตัญญู  และให้ความสุข

กายสบายใจ   ให้การดูแลท่านในยามป่วยไข้    ให้กำลังใจ    ให้การเลี้ยงดูท่านเป็นเพื่อนท่าน

ไม่ทอดทิ้งท่าน  

     ความห่วงใยในคนรัก  หรือ  คนที่รัก  ที่นอกจากบุพการี   คือ  ลูก  คนรัก   สามี  ภรรยา  ญาติ

พี่น้อง  เพื่อน  และความห่วงใยในสิ่งที่รัก   เช่น   สมบัติ  ประเทศ  โลก อันเป็นที่อยู่อาศัยของทุกชีวิต

ถ้าทุกคนมีความรัก  ความผูกพัน  ห่วงใยกัน  ย่อมนำความสุข  ความสงบสุข   และ  ความเจริญ

มาสู่  สังคม   โลกก็มีความเป็นปกติสุข   ด้วย  ความรัก  ความเมตตา  ความกรุณา   ของคนในสังคม

ของคนในประเทศ    และของคนในโลก