ริษยา

      ริษยา   เป็นคำที่ทุกคนได้ยิน  ได้ฟัง  หรือ  รู้จัก  มาบ้างแล้ว

ริษยา  คือ  ความชิงชัง  หรือ  ความคิดทำการขัดขวาง  หรือ

ความไม่อยากให้ผู้อื่นได้ดี

       ส่วนมากมักเป็นคนที่ไม่ดี  เป็นผู้ที่ชอบใช้ความริษยาทำร้าย

ทำลายคนดีเพื่อตนจะได้ครอบครอง  คนที่ตนรัก  ทรัพย์สมบัติ

ที่ตนต้องการ  หรืออื่นๆ

       ความริษยา  ที่มีความชิงชัง และเกลียดชัง  จะทำให้คนผู้นั้น คิด และ ลงมือทำการร้ายได้

เพาะคนผู้นั้นเต็มไปด้วยความอาฆาต  พยาบาท  คิดปองร้าย  อยากให้ผู้ที่ตนริษยา  ตาย  หรือ  พินาศ

เพื่อตนจะได้มีความสุข  ความสบาย  ในสิ่งที่ตนปรารถนา    

       ถ้าในสังคมใด  มีคนเช่นนี้อยู่    ในสังคมนั้นก็จะมีความทุกข์  ทั้งผู้ริษยา  และผู้ที่ถูกริษยา

ผู้ริษยาเป็นผู้อยากได้ในสิ่งที่ไม่ใช่ของตน  ไม่ว่า  ของนั้น  จะเป็น  สิ่งมีชีวิต  เช่น ตนที่ตนรัก  หรือ  จะ

เป็นสิ่งที่ไม่มีชีวิต     คนผู้นั้น  หรือ คนกลุ่มนั้น  จะสร้างความเดือดร้อนให้แก่คนในสังคมนั้นๆ

       ไฟริษยาแผดเผาให้ร้อนรุ่ม  บางครั้ง  คนผู้นั้นใช้ความริษยาสำเร็จได้มาในสิ่งที่ตนต้องการ

ทำให้ตนสุขกาย  สบายใจ  แต่ไฟริษยาก็ยังมีอยู่  และจะลุกลามเผาทำร้าย  ทำลายผู้อื่น เพิ่มขึ้น

เป็นความภาคภูมิใจที่ตนเป็นผู้ได้

       เป็นการสร้างลักษณะนิสัยที่ไม่ดี  ให้มีมากขึ้นทุกวันจนติดเป็นสันดาน  หรือ ความเคยชิน

จนไม่มีความรู้สึกละอายต่อความชั่วที่ตนได้กระทำ  ถ้าตนมีลูกก็จะถ่ายทอดลักษณะนิสัยที่เป็นสันดาน

ของตนสู่ลูกที่เป็นผู้สืบสันดาน  โดยการสอน  หรือ  โดยการซึบซับอัตโนมัติ  ตั้งแต่เล็กจนโต

        ความเดือดร้อนก็ยังอยู่   สืบทอดมาจากความชั่วร้ายแห่งไฟริษยา   ความอยากได้ในสิ่งที่ไม่ใช่

ของตัวเป็นเชื้อเพลิงจุดไฟริษยาให้แผดเผาชีวิตตน และคนที่รักในที่สุด

         ผู้มีความริษยาก็ถือว่า  เป็นบุคคลที่มีพิษ  มีภัย  นอกกจากสร้างความเดือดร้อนให้แก่ผู้อื่นแล้ว

 ตนเองก็เดือดร้อนตั้งแต่ ความอยากได้ เกิดขึ้น ทำให้อยากครอบครอง  อยากชนะ   อยากเห็นผู้อื่น

แพ้ และสูญเสีย  อย่าตกเป็นทาสอารมณ์แห่งความอยาก  ความอาฆาตมาดร้าย  ความจองเวรล้างผลาญ

ชัยชนะที่ยากที่สุดคือ  ชัยชนะอารมณ์ชั่วร้ายที่คอยบ่งการให้ตนเดินทางสู่ความเสื่อม  หรือ  ความตาย

ที่จะมีสักกี่คนที่สงสารตน  หรือ  กล่าวคำว่า  อโหสิกรรมใก้แก่ตน  ไม่ด่า  ไม่ว่าตนหลังจากที่ตน

เสียชีวิต