ที่พึ่ง

  คุณคงจะได้ยินคำว่า  ตนแลคือที่พึ่งแห่งตน

แต่สิ่งมีชีวิต  และ  ธรรมชาติ  ก็เป็นที่พึ่งของเราได้

ในวัยเยาว์เราพึ่งพา บิดามารดา  หรือ ผู้ปกครองที่ท่าน

ได้ให้การเลี้ยงดู  อบรบ สั่งสอน ให้ความรัก  ความเมตตา

ให้การศึกษา ให้เป็นคนดีเพื่อตนจะได้เป็นที่รักของ

ผู้ที่มาคบค้าสมาคมด้วยกับตน

  ธรรมชาติเป็นที่พึ่งให้ความร่มเย็น  ความสงบ  ความสวยงาม  ความสบายใจ  ได้ผ่อนคลาย

เพื่อนที่ดี   เพื่อนบ้าน  ให้ความสบายใจ   ให้ความคลายทุกข์   คลายความวิตกกังวล  เป็นที่ปรึกษา

ญาติพี่น้อง  ให้ความรัก  ความเมตตา  ความสนุก  ความสนิทสนม  ความสามัคคี

  ตนเองก็ต้องให้ความรัก  ความเมตตา ความปรารถนาดีแก่ผู้อื่น  และธรรมชาติ  โดยเฉพาะอย่างยิ่ง

ตนต้องให้กับตัวของตนเอง ด้วยการเป็นคนดี  ขยันศึกษา  ขยันทำงาน  มีความเมตตากรุณา

และไม่เดินทางไปในทางที่เสื่อม  ซึ่งทำให้ตนต้องตกเป็นทาสของอบายมุข อันเป็นเหตุให้ตน

และผู้อื่นเดือดร้อน  และ เสื่อมเสียชื่อเสียง เกียรติยศได้  หรือ อาจสูญเสียบุคคลผู้เป็นที่รักไปได้

จงอย่าทำตัวเป็นศัตรูของตนเอง  จงมีพลังแห่งคุณงามความดีที่ตนได้รับมาตั้งแต่วัยเยาว์

เป็นเกราะคุ้มครองตน  หรือถ้าตนไม่เคยมีเพราะคนเลือกเกิดไม่ได้แต่คนเลือกที่จะทำได้  ก็จงเลือก

ที่จะทำให้ตนเดินทางไปในทางที่ดี ด้วยความมีสติ  และมีสติสัมปชัญญะ มีคุณงามความดี

เป็นแสงสว่างส่องทางเดินของชีวิต เพื่อนำพาตนและครอบครัวของตน  และเป็นแบบอย่างที่ดีของ

ของคนรุ่นหลัง