อริยสัจสี่ คือ อะไร

อริยะ คือ  เจริญ   เด่น   ประเสริฐ   ถูกต้อง   เป็นเยี่ยงอย่าง

ดี  และ ใช้เรียก บุคคลผู้บรรลุธรรมวิเศษ  (  โสดาปัตติมรรค ) ว่า

พระอริยะ หรือ อริยบุคคล

อริยะธรรม  คือ  อารยาธรรม  ( ธรรมอันดีงาม  ความเจริญ

ด้วยขนบธรรมเนียมที่ดีแห่งอารยชน  )

อริยะชน  คือ  อารยชน  (  ผู้เจริญ  )

อารยะ  คือ  ผู้มีธรรม หรือ  ผู้มีความงาม ความเจริญ ความซื่อตรง    

หรือ อริยะ   อาริยะ    อาริย์

อารยะเจ้า   ,  อริยะเจ้า   คือ  ผู้ที่สำเร็จธรรมวิเศษสูงสุด   ผู้สำเร็จพระนิพพาน  ( พระอรหันต์

พระพุทธเจ้า  ) 

สัจ ,  สัจจะ  คือ   ความจริง   ความแท้ 

อริยสัจ  คือ  ความจริงที่ถูกต้อง   ความจริงอันเป็นเยี่ยงอย่าง  ความจริงของพระอริยะ

อริยสัจสี่  คือ  ความจริงอันเป็นแบบ    ความจริงแท้  4  ข้อ  ดังนี้

  1.  ทุกข์  คือ  ความลำบาก  ความยาก  ความเจ็บปวด

  2.  ทุกข์สมุทัย  คือ  ที่เกิดแห่งทุกข์   ตัณหา   ความดิ้นรน

  3.  ทุกข์นิโรธ   คือ  ความดับทุกข์   พระนิพพาน

  4.  มรรค  คือ  ทางแห่งความดับทุกข์   ธรรมอันเป็นหนทางให้บรรลุอริยะผลมี  4 อย่าง  ดังนี้

    4.1  โสดาปัตติมรรค  คือ  ธรรมชั้นต้นของพระอริยะเจ้า ( ผู้บรรลุธรรมวิเศษ  )   

     โสดาปัตติผล  คือ  ธรรมชั้นต้นต่อจากโสดาปัตติมรรคขึ้นไปผู้ที่สำเร็จธรรมชั้นนี้  เรียกว่า

"  พระโสดาบัน  " 

    4.2  สกิทาคามิมรรค

    4.3  อนาคามิมรรค  คือ  การปฏิบัติที่จะให้สำเร็จเป็น   "พระอนาคามิ หรือ  พระอนาคามี "

    อนาคามิผล ( อนาคามีผล )  คือ  ธรรมที่พระอนาคามีบรรลุ

    4.4  อรหัตมรรค   คือ  ผลแห่งผู้สำเร็จธรรมวิเศษสูงสุดแห่งความเป็น  "  พระอรหันต์  "

อรหันต์  คือ  ผู้สำเร็จธรรมวิเศษสูงสุด   ผู้สำเร็จพระนิพพาน    พระพุทธเจ้า  มีคุณ   น่านับถือ

โอฆ ( โอฆะ )  คือ   ห้วงน้ำกิเลสที่ท่วมท้น หมู่ชน  4  อย่างคือ

   1.  กาม ( กาโมฆะ ) คือ  ความรัก   ความพอใจ   ความใคร่

   2.  ภว ( ภโวฆะ ) คือ  ความเกิด  ความเป็น  ที่เกิด  ที่อยู่  ความเจริญ   โลก

   3.  ทิฏฐะ  (  ทิฏโฐฆะ )   คือ  อันบุคคลเห็นแล้ว  พี่งเกลียด  น่าเกลียด

   4.  อวิชชา  ( อวิชโชฆะ )  คือ  ความไม่รู้   ความไม่รู้อริยสัจสี่

คลิกอ่านที่นี่   

คลิกอ่านที่นี่  

คลิกอ่านที่นี่